Όλες οι τάσεις και τα λαϊκά πολιτιστικά ρεύ­ματα, "έβαλαν" την Κρήτη στη μέση. Με το να είναι σταυροδρόμι της Μεσογείου, πέρασαν από κείνο πολλές  φυλές (Ενετοί, Άραβες, Τούρκοι), κι' άφησαν ίχνη, που η Κρητική καλλιτεχνική ευαισθησία αφομοίωσε στο δικό της λαϊκό εργαστήρι, χωρίς ποτέ να σταματήσει το δρόμο της δικής της πνοής .

Ισχυρά στοιχεία Λαϊκής  Τέχνης  και Τεχνικής, από τα χρόνια του Μίνωα, αναπλάθονται, πλου­τίζονται, και παίρνουν μορφή στα ανήσυχα χέρια του λαϊκού δημιουργού, με πάγια πηγή έμπνευσηs (όπως  παγκόσμια ισχύει), την Φύση. Τη φύση, αλλά και την  "εσωτερική" εικόνα. Αυτή η εικόνα, σύμφυτη με τη Λαϊκή Ανάγκη και το Λαϊκό Γεγονός, έχει κληροδοτηθεί από κατα­γωγή, και καταγράφει τη λαογραφική πορεία της κάθε περιοχής, και βέβαια της  Κίσαμος. Λαογρα­φική, αλλά και αγωνιστική, δηλαδή ιστορική, κατά μια έννοια, αφού το μαζικό γεγονός "παγι­δεύεται" και αυτό, στη διάρκεια και τη "διήγηση" του λαϊκού έργου. Πηλός, πέτρα, ξύλο, μέταλλο, δέρμα, προσφέρουν το ατόφιο και πρωτογενές  της  υφής τους.  Αλλά και το ασήμι, λινό μετάξι στα γυναικεία χέρια.