Ενετικό κτίσμα Κάτω Καλάθενες

 

 

Η ιστορική παρουσία της επαρχίας συνεχίζεται και στα βυζαντινά χρόνια (330μ.χ-1204μ.χ). Η πόλη της Κισσάμου εξακολούθησε να υπάρχει και να ευημερεί κατά την Α' ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ (330-963μ.χ.).

Από τους πρώτους  αιώνες ιδρύεται η επισκοπή Κισσάμου. Επίσκοπος Κισσάμου αναφέρεται στη σύνοδο της Σαρδικής το 342/3. Μετά την ανάκτηση της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά ιδρύθηκε ξανά η επισκοπή και αναφέρεται στο τακτικό του 980. Ίχνη του καθεδρικού ναού της Α’ βυζαντινής περιόδου δε σώνονται. Τη β’ βυζαντινή περίοδο η Επισκοπή μεταφέρθηκε στο χωριό Επισκοπή για περισσότερη ασφάλεια από τους κουρσάρους.

Σε ολόκληρη την περιοχή Κισσάμου είναι διάσπαρτες εκκλησίες δείγματα της βυζαντινής εποχής, που χρονολογούνται οι περισσότερες το 14ο, 15ο αι. Όπως και όλο το νησί έτσι και η Κίσσαμος γνώρισε από το 824 ως το 961μ.χ την σκοτεινή περίοδο της Αραβοκρατίας, ενώ από το 961 ως το 1204 μ.χ θα επανέλθει στην κυριαρχία των βυζαντινών.

Η άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους  σηματοδοτεί και την έναρξη της Ενετοκρατίας στην Κρήτη (1204-1669)

Η παρουσία της  Ενετοκρατίας άφησε δείγματα οχυρωματικών έργων (Γραμβούσα), αλλά και λαϊκά αρχιτεκτονήματα, κυρίως επαύλεις, δείγματα μοναδικού πολιτισμού.

 Λείψανα από την εποχή των Βενετών που μπορεί κανείς  να επισκεφτεί είναι:

 

  • Στην περιοχή του Δήμου  Κισσάμου το βενετσιάνικο τείχος και, το διοικητήριο Καστελίου
  • Στην περιοχή του Δραπανιά , τη βενετσιάνικη έπαυλη (Villa Trevisan), κτίσμα του 14ου αi.